Westfjorden

3 juni 2016

We worden gewekt door de famous grouse , en aan zijn stem te horen heeft ie z'n eigen whiskey opgezopen. Wat een herrie maakt zo'n beest. Beetje André van Duin als ome Joop. Hoe dan ook weer een bijzondere ervaring in the middle of nowwhere.

We vervolgen onze weg nog een uur lang over alleen maar gravel en verlaten het schiereiland om vervolgens over een klein stukje asfalt naar het volgende schiereiland te rijden, waar het weer over gravel gaat. Deze kleiner maar met (voor ons) meer bezienswaardigheden.

We stoppen eerst Hvítserkur, een 15 meter hoge rotsformatie, die echter vanaf de weg niet zichtbaar is. Volgens de oude legendes is het een trol, die bij zonopkomst in steen veranderde. 

Nadat we hier even hebben rondgekeken maken we een wandeling over het zwarte strand. Hier treffen we een helaas een te vroeg overleden (volgens ons is het een jong) zeehond. Terwijl we bij het karkas staan te kijken worden we aanda htig in de gaten gehouden door een andere zeehond in het water....we vragen ons af of er een connectie was tussen die twee.
Terwijl we hier nog wat over nafilosoferen bemerken we ineens een complete zeehonden colonie op een zandbank aan de overkant. We zouden vandaag op de route  ook een zeehonden kolonie aandoen maar dat is niet deze. Toch weer mooi meegenomen.

Een paar kilometer verderop komen we inderdaad lang een andere zeehonden kolonie al is deze vele malen kleiner. We kunnen echter wel veel dichterbij komen (al is het een behoorlijke klauterpartij en kost het ons uiteindelijk natte voeten). We zitten hier op een rots gewoon een beetje alles in ons op te nemen en  observeren de dagelijkse gang van zaken bij deze mooie dieren.

Onze laatste stop van vandaag is een korte. Dit is de vuurtoren net iets onder Illugastadir. Gewoon omdat het een mooie vuurtoren is, het contrast van de witte toren met zijn rode dak, het blauwe water en het groene gras maken dit bijna tot een een ansichtkaart. Hierna gaat het gas er weer even op, we willen vandaag de Westfjorden in ieder geval binnenrijden.

De Westfjorden zijn het meest afgelegen deel van IJsland en slechts 14% van de toeristen bezoekt deze regio. Dat terwijl volgens onze "Lonely Planet" de Westfjorden als afsluiter van onze reis nog een flinke finale voor ons in petto heeft. Wij rijden alvast door naar Hólmavik waar we een kleine camping vinden. Douchen mogen we bij het naast gelegen zwembad. Bovendien mogen we dan ook gebruik maken van het zwembad zelf en in IJsland zijn niet alleen de natuurlijke baden verwarmd maar ook de gewone zwembaden. We maken hier meteen maar even gebruik van en weken lekker een uurtje in de hottub.....