Outback Adventure

We waren even uit de lucht maar bij deze de afgelopen 2 dagen.

Dinsdag 19 mei

Vandaag even geen ontbijt op onze vaste plek maar gewoon een broodje op de hand. Om 7.30 uur staat namelijk onze luchthavenshuttle alweer voor de deur.

Na een rondje door het centrum van Sydney, om verschillende mensen bij hun hotels op te pikken, komen we om 8.30 uur aan op de binnenlandse vluchten terminal van de luchthaven van Sydney. Een hypermodern gedeelte van de luchthaven want de incheckbalies zijn er niet en er loopt slechts 2 man personeel om je eventueel te assisteren op de volautomatische terminals. Hetzelfde geldt voor het afgeven van je bagage.

De vlucht naar Alice Springs (bekend van de Flying Doctors) duurt ongeveer 3 uur en als de landing wordt ingezet, zien we buiten niet veel meer dan een grote rode zandbak. We komen aan in de outback. Nu gaat het voor ons gevoel pas echt beginnen. 

Even een grappig detail. Het tijdsverschil is hier misschien wel het meest vreemde ooit. We zijn een half uur terug gegaan in de tijd. Nooit geweten dat men dit ergens in de wereld deed. Normaal zetten we onze klok per uur voor of achteruit, nooit per half uur. Bij aankomst is het 12.30 uur....bij jullie in Nederland 04.00 uur.

Als we onze rugzakken hebben opgepikt regelen we een transferbus naar de plek waar we onze camper kunnen ophalen. De bus die ons buiten staat op te wachten doet ons direct denken aan Brenda, onze overlander/safaritruck van onze reis naar Afrika vorig jaar. Dezelfde opbouw en dezelfde grote koeienvanger op de neus.

Ook hier weer een rit van een uur om iedereen bij zijn of haar hotel te droppen (Alice Springs is toch groter dan we dachten). Uiteindelijk worden wij als ėėn na laatste bij ons camperverhuurbedrijf gedropt waar we na een uitgebreide uitleg ons huisje op wielen in ontvangst mogen nemen. 

Weer een uitdaging erbij. Links rijden met het stuur rechts deden we al eens in Maleisië. Dat was echter een automaat. Deze camper is handgeschakeld, en dat met onze motorisch gestoorde linkerhanden. Dat wordt dus even opletten.

Terwijl we onze eerste zelf gereden meters in onze camper maken zien we ook de eerste Aboriginals. Eigenlijk zien ze er allemaal wat slordig en kansarm uit en zitten in groepjes bij elkaar in de schaduw. We vragen ons af wat de status van deze oorspronkelijke bewoners van Australië is. Zo te zien maken ze niet echt deel uit van de huidige maatschappij en is er een vorm van apartheid. Wie weet komen we daar nog achter.

We stoppen eerst maar eens bij de supermarkt in het centrum van Alice Springs om ons kleine koelkastje en een aantal andere lege vakken te voorzien van proviand. Nu pas is onze camper een echte camper en rijden we in zuidelijke richting Alice Springs uit. Een paar kilometer slechts want inmiddels wordt het alweer bijna donker en dus rijden we meteen de eerste de beste camping op. Hier kunnen we alles even op ons gemak inrichten en maakt Charissa de eerste heerlijke maaltijd in het compacte minikeukentje. Alles werkt en we zijn helemaal in onze sas. 

Morgen gaan we helemaal de outback in en op zoek naar Ayers Rock (Uluru). Wat betreft internet moeten jullie het even zonder ons doen want we zijn voorlopig helemaal van de radar. 

Woensdag 20 mei

Het campertje is echt een prima ding. Om 7.15 uur staat er een gebakken eitje, warme toast met beleg, hete koffie en gekoelde jus d'orange op tafel. Helemaal prima.

Het rijklaar maken is nog even wennen en kost ietwat meer tijd dan ingecalculeerd. Bed opruimen, gasfles dicht, stroomkabel opruimen, afvalwater dumpen, water bijvullen  en alles weggewerkt in afgesloten in de kastjes moet nog even in ons systeem komen. Uiteindelijk gaan we rond 8.45 uur op pad.

Eerst maken we nog even een foto bij het inmiddels bekende Alice Springs bord en rijden vervolgens door naar de Flying Doctors op het vliegveld. Echter zit er niet meer in dan een foto van de voorgevel want het bezoekerscentrum zit verderop in Alice Springs zelf en we hebben geen tijd om weer terug te rijden.

Ineens rijden we dan ook echt in de Outback en is er voor en achter ons niets meer dan rood zand, wat geel gras en wat droge struiken. Qua leegte overtreft dit zelfs nog ons avontuur in Afrika. Nergens een spoor van bewoning en gedurende onze hele rit van die dag zien we slechts 3 roadhouses met tankstation verder helemaal niets (uitgezonderd een enkele tegenligger). Bij ėėn van die roadhouses stoppen we om te tanken. De locatie (eigenlijk de hele trip) doet ons denken aan een kruising tussen onze trip over de Route 66 en Afrika. Onze lunch doen we aan de kant van de weg en ook hier komen door de locatie en de zelfgemaakte sandwiches die we eten de herinneringen aan vorig jaar naar boven.

Rond 15.00 rijden we het Uluru, Kata Tjuta National Park binnen. Ayers Rock, oftewel Uluru is nog groter en indrukwekkender dan dat een foto kan overbrengen.
We rijden door tot aan de voet van de rots en parkeren daar de camper. We zien hier diverse mensen naar boven klimmen maar wij hebben op voorhand al besloten om dit niet te doen. Uluru is voor de aboriginals namelijk heilig en zij verzoeken iedereen om dit te respecteren en de rots niet te beklimmen. Wij lopen eromheen en vinden dit minstens zo indrukwekkend als een beklimming. We zien muurschilderingen, grotten waarin men woonde en zelfs een grot/uitsparing die specifiek als keuken gebruikt werd.

Tegen zonsondergang nemen we weer iets afstand, zodat we de kleuren nog mooier en beter kunnen zien. We installeren ons met onze stoelen, de camera en een drankje en zien hoe de ondergaande zon Uluru nog beter z'n rode kleur benadrukt.

Hierna is het door naar de enige campsite in deze omgeving voor een nacht midden in de woestijn onder een superheldere sterrenhemel. Tot we weten niet wanneer....