Last day

(Maandag 9 juni)

Door het afscheidsdiner van gisteravond, kunnen we weer een nieuw stukje vlees op ons lijstje bijschrijven. Naast het voor ons inmiddels bekende koedoe en krokodil is er inmiddels ook wrattenzwijn op het lijstje bijgeschreven. 

Tijdens het diner vliegen de bedankjes nogmaals over en weer. Het is toch ook wel bijzonder. Je zet 23 mensen uit verschillende landen en van verschillende komaf bij elkaar en laat die 3 weken met elkaar optrekken zonder of met weinig voorzieningen. Die elkaar elke dag in een te krap gedeelte van de truck in de weg lopen om hun tassen te pakken en toch valt er geen onvertogen woord. Zonder ook maar enig conflict brengen zij die weken met elkaar door. Als een grote familie sluiten zij deze reis af.

Zenzo en Mama Thembi worden nog even in het zonnetje gezet en Marlou overhandigd ze de door ons verzamelde fooi. In dezelfde enveloppe ook nog een foto die we die ochtend maakten. Hierna nemen we alvast afscheid van hen en van de mensen die we de volgende dag niet meer zien. Bij een aantal van de dames ( onder andere Charis) nemen de emoties even de overhand. De familie gaat uit elkaar.

Vandaag staan we om 6:30 alweer in de lobby. Ten eerste om ons tour t-shirt op te pikken en ten tweede worden we opgehaald voor een ontmoeting en wandeling met leeuwen. Het ALERT leeuwen beschermingsprogramma haalt door deze ontmoetingen geld op om leeuwen te kunnen fokken met als doel om deze door heel Afrika in het wild uit te zetten. Het aantal leeuwen is sinds 1975 namelijk met 90% afgenomen. Dit onder andere door jacht en ziekten. De leeuwen waar wij mee zullen lopen komen nooit meer in de echte wildernis terecht. Nadat zij ongeveer 2 jaar oud zijn gaan zij naar een soort privé natuurreservaat waar zij jongen zullen krijgen. Deze jongen zullen echter nooit echt in aanraking komen met mensen en kunnen dus uiteindelijk in het wild worden uitgezet. We denken dat ons geld dus goed wordt besteed.

Eenmaal aangekomen worden we meteen aan de leeuwen voorgesteld. Savannah en de tweede leeuw met Afrikaanse naam die ons even is ontschoten, liggen op een rots op ons te wachten. Ondanks hun al redelijke formaat zijn dit nog pubers en zullen nog wel wat groter worden. Het feit dat ze als pubers nog wat speels zijn, maakt ze geschikt voor dit soort ontmoetingen. Ze zijn nu 14 maanden en met 18 maanden zijn ze al niet meer geschikt waarna ze naar het eerder genoemde privé park gaan. Geheel zonder gevaar is het allemaal niet en we krijgen een stok die we in de bek moeten drukken als ze Iers te brutaal worden. Uiteraard zijn er een viertal oppassers mee en een gewapende verkenner die zorgt voor onze veiligheid (we lopen in een natuurgebied en kunnen dus op andere dieren stuiten).

Vrijwel direct mogen we achter een van de beestjes gaan zitten om ze te aaien. Rechtstreeks van voren benaderen en de kop aaien is uit den boze. Na een beetje geknuffel en wat fotomomentjes, gaan we op pad en lopen met de dieren door de busch. Het is alsof we de hond aan het uitlaten zijn. Zo ongeveer 2 uur zijn we met deze mooie beesten op pad waarna we afsluiten met een lekker ontbijt buiten.

Terug in net hotel pakken we onze spullen, checken uit en nemen afscheid van een aantal die deze ochtend nog gaan Bungeejumpen. Zo gaat de groep nu in kleine groepjes uiteen. Sommigen hebben nog een paar dagen in Vic. Falls en sommigen reizen zelfs nog weer verder naar Dar Es Salaam of Nairobi. We nemen afscheid van wat achterblijvers die geen activiteit hebben vandaag (weer jankende meiden) en nemen de taxi naar het vliegveld van Victoria Falls.

Via Johannesburg en Londen vliegen we naar Amsterdam vergezeld door Ineke en Volkert.
De vlucht van Vic. Falls naar Johannesburg zit stampvol maar de enorme A 380 die ons naar Londen brengt is maar half gevuld. We hebben dus 4 stoelen ter beschikking en kunnen de 11 uur durende vlucht dan ook redelijk slapen. Ook de 2e overstap in Londen naar Amsterdam gaat zonder problemen. In Amsterdam nemen we afscheid van Ineke en Volkert. Hanneke en Ronald staan al achter de douane op ons te wachten. Gelukkig is het geweldig weer in Nederland wat het einde van een geweldige reis wat dragelijker maakt.

Een reis die een geweldige reis werd, niet alleen door de landen die we bezochten maar ook door onze geweldige gidsen en de bijzondere, mooie, lieve mensen in onze groep. Aan deze mensen; dank jullie voor een geweldige tijd, jullie gezelligheid en jullie tolerantie tijdens het gestuntel 's ochtends bij de kluisjes. Of je dit nu leest als een van de Nedelandse medereizigers of als je dit als Duitser, Zwitser, Amerikaan, Oostenrijker, Italiaan, Engelsman, Zuid-Afrikaan of Zimbabwaan vertaalt met Google translate; we gaan jullie missen en zullen altijd met veel plezier aan jullie en deze reis terug denken.  OK GUY'S..........Bye Bye .....