Kakadu

Dinsdag 26 mei

Ook vanochtend krijgen we tijdens ons ontbijt bezoek van kangaroes en allerlei soorten vogels. Een gezellige boel en de beesten eten gewoon uit onze hand. Leuk om te zien was een moeder kangaroe met een kleintje in haar buidel.

Het duurt niet lang voordat we weer onderweg zijn en om 11.00 uur rijden we dan Kakadu National Park al binnen. Kakadu beslaat 20.000 vierkante kilometer. Kakadu Highway is een afslag van de Stuart Highway, gaat bij Jabiru over in de Arhemland Highway en eindigd weer op de Stuart Highway bij Darwin. Hierdoor maken een complete ronde door het park en kunnen afslagen nemen naar de bezienswaardigheden die we willen zien. Vooral van de wildlife hebben we hoge verwachtingen. Een kwart van alle Australische zoetwatervissen, 300 vogelsoorten, 75 reptielsoorten, talloze zoogdieren en nog veel meer insecten komen hier voor.

Eerst stoppen we bij een roadhouse naast de ingang van het park. Hier hebben ze betaalde WiFi en we kopen een uurtje op om wat bankzaken te regelen, even snel te facebooken en onze blog bij te werken. We zitten tijdens deze reis zo ver van alles af, dat we zelfs minder contact met de buitenwereld hebben dan in Afrika. Waarschijnlijk wordt dat tijdens het 3e deel van onze trip wel beter omdat we aan de oostkust straks in meer bewoond gebied zijn.

Onze eerste kennismaking met Kakadu is wederom een boottocht, ditmaal over het Yellow Water Billabong bij Cooinda. Het is superheet vandaag en de kapitein van de boot adviseert ons om dan ook 6 liter water per dag te drinken. Achterin de boot staat een vat met ijskoud water, waar we dankbaar gebruik van maken.

De hoeveelheid vogels is inderdaad overweldigend en we zien onder andere verschillende soorten King Fishers, soorten ooievaars, meerdere soorten reigers, lepelaars, en nog heel veel waarvan we de naam niet meer kunnen reproduceren. Bovendien zien we ook nog een zwemmende King Brown (weet je nog de slang waarvoor men ons waarschuwde bij Kings Creek Station). Hoogtepunten zijn natuurlijk de diverse enorme "salties" oftewel zoetwaterkrokodillen die hier liggen te zonnen of soms zelfs op een meter van onze boot voorbij zwemmen. Hier overboord vallen is einde oefening. Dat zal vanaf deze boot niet gebeuren maar toch zijn er in Kakadu meerdere mensen omgekomen door krokodillen. Meestal eigenwijze toeristen die alle waarschuwingsborden negeerden en tocht gingen zwemmen, niet de geadviseerde 10 meter uit de waterkant bleven of in een klein vissersbootje vis gingen schoonmaken en het visafval overboord gooiden.

Aan het einde van de tocht worden we nog getrakteerd op een prachtige zonsondergang in deze schitterende Billabong.
We hebben nog geen campsite en omdat het inmiddels donker is geworden en we geen wild voor de auto willen, stoppen we dan ook bij de eerste campsite die we tegenkomen. We nemen de afslag, moeten nog 6 km rijden over een onverlicht super donker pad en komen dan bij een campsite aan  zonder voorzieningen. Er staan nog 2 tenten en verder niets. De campsite is dan ook gratis. We staan nu echt helemaal in de middle of nowhere... En we vinden het heerlijk. Wel even op de enge beestjes letten want de waterkant is vlakbij......

Woensdag 27 mei

Bij daglicht ziet onze campsite er een stuk vriendelijker uit. Er blijken toch iets van voorzieningen te zijn, zien we nu. Een eind verderop staat een toiletgebouwtje waar ook gedoucht kan worden. Het water uit de watertoren ernaast wordt verwarmd door zonnepanelen. Het zijn dan ook prima douches.

Opgefrist maken we de 'campa' weer vertrekklaar voor ons volgende punt in Kakadu. Een ritje van 16 km brengt ons naar Nourlangie Rock, een belangrijke plaats uit de "dreamtime" periode waar je de mystieke sfeer haast kunt voelen. We maken hier een korte wandeling door het bos langs verschillende Aboriginal muurschilderingen. Sommigen zijn wel 20.000 jaar oud. Het geheel werkt een beetje als een kunstgalerij. We lopen van schilderij naar schilderij. Wat een kunstgalerij dan echter weer niet heeft is het prachtige uitzicht aan het eind van de expositie. Kilometers ver kijken we van ons af over het prachtige Kakadu.

Op onze wandeling naar beneden spotten we weer een ander type kangaroe, de Black Wallaroo. Iets groter dan de Wallaby, wolliger en grijs/zwart. Als we goed kijken zien we echter dat het arme beest van top tot teen onder de teken zit en we laten hem verder met rust.

Vanuit hier rijden we naar het Bowali Visitor Centre. Hier is een permanente tentoonstelling over het park ingericht. Hier krijgen we een goede indruk van de flora en fauna van Kakadu en is er een complete sectie ingericht over de levenswijze van de Aboriginals.

We rijden door naar Jabiru (vernoemd naar de Jabiru ooievaar, ook wel Juggernaut genoemd, die hier veel voorkomt), het enige dorp in Kakadu. Hier tanken we nog een keer waarna we doorrijden naar Ubirr.

Ubirr is een indrukwekkende rotsformatie met, net zoals bij Noutlangie Rock, Aboriginal tekeningen uit verschillende perioden. Ook hier zijn de oudste tekeningen circa 20.000 jaar oud. Het meest onder de indruk zijn wij trouwens van het uitzicht boven op Ubirr. Hier kijken we uit over Arnhem land. Een stuk van Kakadu waar je niet zonder vergunning mag komen omdat het nog volledig in het bezit van de Aboriginals is. Bovendien staat Arnhem land bekend als een van de meest gevaarlijke stukjes natuur op aarde. Zo'n beetje alles wat gif heeft kruipt hier rond en als dat je nog niet om zeep heeft geholpen zijn er natuurlijk altijd nog de krokodillen en de waterbuffels.

Terwijl we al even van het uitzicht staan te genieten is er beneden op zo'n 2 km afstand op de een of andere manier toch een natuurbrand ontstaan. Hoewel we er in het begin geen aandacht aan schenken (we hebben er inmiddels onderweg al zoveel gezien en de meeste zijn aangestoken door parkrangers ter bevordering van nieuw groen) is deze toch wel groter dan gemiddeld en de wind wakkert flink aan. Het feit dat de wind precies in onze richting staat maakt ergens de brandweerman weer wakker en als dan ook nog de dikke asvlokken al voor onze voeten terechtkomen besluiten we om deze plek maar te verlaten. Later zien we op een afstand de rookwolken over de top van Ubirr trekken. Hoe het verder is afgelopen weten we niet, de rangers waren in de buurt maar de brandweer was in ieder geval in geen velden of wegen te bekennen. Ook niet zo gek met die afstanden.

Inmiddels vinden we de temperatuur sowieso wat aan de warme kant en besluiten om alvast een campsite op te zoeken. We besluiten om weer naar Jabiru te gaan omdat we er daar een zagen met zwembad. Hier brengen we luierend in het water de rest van de middag en begin van de avond door.....

Donderdag 28 mei.

We zijn niet te vroeg en niet te laat vandaag. Darwin is nog maar 250 kilometer ("nog maar"...we beginnen behoorlijk te wennen aan de afstanden zo te horen) dus we hebben best wel wat tijd.

Als eerste stoppen we bij de Mamukala wetlands. Een moerasgebied binnen Kakadu waar je normaal gesproken veel vogels kunt spotten. Hoewel we een prachtig uitzicht hebben hebben we de vogels die we daar zien al meer dan eens gezien. We houden het er sowieso niet lang uit. We zien er inmiddels al uit als een krentenbol (alles wat steken en bijten kan heeft dat ook gedaan) maar de muggen en vliegen zijn daar ook zo irritant dat we het er niet lang uithouden.

We springen snel weer in de auto om 80 kilometer later weer te stoppen voor een kop koffie bij een gaaf roadhouse, de Bark Hut Inn, dat vroeger dienst deed als buffelboerderij. We neuzen hier wat rond tussen de spullen van vroeger, de souvenirs en drinken hier de beste cappuccino sinds dagen.

Een paar kilometer verder zien we een van de grootste termietenheuvels tot nu toe. Als we er naast staan schatten we dat deze ruim 3,5 meter hoog is. We leunen er even tegenaan voor een foto terwijl de termieten doorgaan alsof we er niet zijn. Dit zijn overigen de grootste bouwwerken ter wereld NIET door mensenhanden gemaakt. Echte bijzonder hoe deze beestjes dat voor elkaar krijgen want het materiaal (dat ze gewoon van zand maken) voelt aan, en is zo hard als beton.

Direct nadat we de brug over de Adelaide river passeren zien we links de plek waar we al een paar dagen naar uitkijken. De springende krokodillen van de Adelaide river. Wederom boeken we hier een boottocht ( er is nou eenmaal veel water hier ).
Tijdens de veiligheidsbriefing wordt al snel duidelijk dat de zwemvesten op deze boot slechts formaliteit zijn. Als je hier te water raakt sterf je niet omdat je verdrinkt maar omdat je gewoon de oever niet haalt. Het water zit hier zo vol met "salties" en het oranje van je zwemvest zien ze over een kilometer afstand, dat je het aantrekken van dat vest net zo goed achterwege kunt laten. 

We varen de rivier op en zien al vanuit alle hoeken deze prehistorische monsters op ons afkomen. Als onze gids dan ook nog een een vette karbonade aan een hengel boven het water hangt, zien we hoe deze beesten van soms wel 7 meter, driekwart van hun lichaamslengte boven het water uitspringen om met een enorme knal hun kaken om de karbonade te klappen. De gids voegt er nog even aan toe dat het tijdens het maken van foto's dus ook niet handig is om over de reling van de boot te hangen. Je hebt tenslotte gezien hoe hoog ze springen en er zitten er 7000 in deze rivier. Je weet dus nooit wat er van onder het water op je loert. Een indrukwekkende ervaring rijker gaan we weer op pad voor de laatste paar kilometers naar Darwin.

In Darwin voelt het weer even gek om in de bewoonde wereld te zijn. Veel mensen, winkels en verkeer. Darwin is echter super laidback en relaxed en wij vinden het een soort hippiestad. Dit wordt helemaal benadrukt door sunset market op Mindil Beach. Artiesten, kunstkraampjes, souvenirs maar vooral ook veel eten uit diverse culturen. Hier sluiten we de dag af terwijl we in het gras met de zee op de achtergrond met diverse hapjes naar de verschillende straatartiesten kijken.

Met tegenzin gaan we uiteindelijk opzoek naar een kampeerplek voor onze laatste nacht in de Northern Territory.... Morgen vliegen we naar Cairns....Andere route, ander klimaat, andere camper.