Phu Quoc noord

Vrijdag 19 mei

Wederom besluiten we na het ontbijt om verder te gaan met het ontdekken van het eiland en dan specifiek van speciale verborgen strandjes. Vandaag pakken we het noordelijke deel van het eiland dat een stuk rustiger is dan het zuidelijke deel en bovendien komen er ook bijna geen toeristen (al zien we die sowieso al niet heel veel).

Nog voor negenen zitten we weer op onze scooter en verlaten al spoedig de drukte van het midden en het zuiden. We hebben de weg helemaal voor ons alleen en dat is een ervaring die we niet vaak hebben meegemaakt in Vietnam. Op een gegeven moment houdt dan ook het asfalt op en rijden we over de rode kleigrond de jungle binnen. Dit wordt een uitdagend ritje.

Zestien kilometer lang ploeteren we over het pad met om ons heen niets dan groen en junglegeluiden. Zo af een toe stoppen we even om de geluiden en de geuren in ons op te kunnen nemen. Over de relatief korte afstand doen we bijna een uur waarna we aankomen in het minuscule dorpje Gàhn Dâu met daarbij het strand Bâi Biên. Mensen verrekken hier bijna hun nek als ze deze (in hun ogen) boomlange westerlingen op hun scooter voorbij zien komen.

We lopen een rondje over het strand, drinken een colaatje en maken wat foto's, waarna we weer de jungle induiken, opzoek naar het volgende pareltje. Wederom is het de worsteling door de jungle waard. We zijn aangekomen in Rach Vem.

Rach Vem blijkt een soort van drijvend vissersdorp dat met tal van steigers met elkaarverbonden is. Als we onze scooter parkeren komt er een man op ons af die al gebarend naar de zee ons duidelijk maakt dat dat gebouw daar in de verte een restaurant is en dat hij (gratis) een bootje kan ritselen om ons daarnaar toe te brengen. Het is inmiddels lunchtijd dus dat aanbod nemen we gretig aan. Hij gebaart ons dat we maar vast de steiger moeten oplopen.

Terwijl we staan te wachten op de steiger zien we in het water achter ons dat de bodem vol ligt met zeesterren, een apart gezicht.

In een tiental minuten brengt het bootje ons naar het restaurant waar we door onze gastheer worden opgevangen en een tafel krijgen toegewezen. De tafel is superlaag en de stoel is een soort krukje waar je zo te zien in kleermakerszit op moet zitten. Naast de tafels hangen ook nog eens hangmatten. Dit is een plek om te eten en te relaxen. Onze gastheer (het valt ons op dat de mensen er in Rach Vem anders uitzien en na Googelen blijken ze Khmer te zijn) komt gezellig bij ons zitten en laat zien wat hij voor vis in de aanbieding heeft zodat wij onze keuze kunnen maken. Welke vis we we nou uiteindelijk gegeten hebben weten we nog steeds niet. Het zag er lekker uit en smaakte zelfs nog lekkerder. Na de lunch nemen we het er nog even van en hangen een uurtje in de hangmatten.

In het bootje terug naar het vaste land begint het ineens te waaien en te spatteren en krijgen we een voorproefje van hoe snel het weer hier kan omslaan. Net als we voet aan wal zetten breekt er een serieuze storm uit en zitten we midden in een moesson. Gelukkig zijn de locale zo vriendelijk om ons onder de luifel van hun kraampje te laten schuilen.

Hierna hebben we nog maar tijd voor een strandje en komen uit in Bâi Thom waar we op een strandje uit een kokosnoot drinken.

De weg terug naar Ong Lang waar ons resort staat gaat over een door van nieuwe snelweg door de jungle. Deze weg hebben we helemaal voor onzelf. Nu nog leuk maar het is in onze ogen een voorbode van wat er komen gaat. Net als deze weg worden er momenteel op Phu Quoc nog andere wegen een een hoop nieuwe (grote) resorts evenals een pretpark en een safaripark gebouwd. Phu Quoc is zich zichtbaar aan het voorbereiden op het massatoerisme. Prachtige stranden worden ingelijfd bij de nieuwe grote resorts en zullen straks waarschijnlijk niet meer zomaar toegankelijk zijn. We zijn bang dat in de toekomst Phu Quoc zijn authenticiteit zal gaan verliezen.....