De Bruce Highway

Maandag 1 juni.

De junglegeluiden tijdens de nacht zijn indrukwekkend. Naast de Kukabuura (op YouTube staan een paar filmpjes, je zou ze eens op moeten zoeken om te horen hoe deze vogel klinkt.) horen we tal van andere (naar we denken vogels?) dieren waarvan er sommige ronduit bedreigend klinken. Uiteindelijk slapen we er niet minder om. 

De geur van de natte frisse jungle als we wakker worden is niet minder indrukwekkend. De kracht van de geur die het natte groen afgeeft is echt intens. We ontbijten en zijn rond 8 uur alweer op pad.

We maken 2 korte wandelingen op 2 verschillende locaties, die ons beide zo'n 1,2 kilometer de jungle invoeren. De eerste brengt ons door een mangrove moeras, we lopen op een verhoogd houten pad om onze voeten droog te houden. Het sputtert een beetje maar de begroeiing boven ons hoofd is zo dicht dat we dat amper merken. Tijdens de 2e wandeling echter gaan de sluizen los en moeten we toch echt onze poncho's aantrekken. Qua ervaring stoort het ons echter niet, de diversiteit van bomen, planten en geuren zijn zo overweldigend dat we de regen gelaten accepteren, het is tenslotte een regenwoud.

Als we rond 10 uur aankomen op het strand van Cape Tribulation, het meest noordelijke (voor ons bereikbaar zonder 4wd) punt van het Daintree National Park, breekt uiteindelijk toch de zon door. Hierdoor komt het prachtige strand, met aangrenzende jungle en mangrove, het beste tot zijn recht. We wandelen hier een flink stuk over dit strand dat het goed zou doen in een bounty reclame. Als we hiervandaan weer terug lopen naar de auto, zien we weer een voor ons nieuw type kangaroe, de rotswallaby.

Op de weg het park uit stoppen we nog even voor een kop koffie bij een roadhouse waar we door een van de medewerkers worden getipt dat er iets verderop een cassowarie met jong is gespot. Een cassowarie is een soort struisvogel, maar dan met een prehistorisch uiterlijk. Het beest heeft een blauwe kop met daarop een kam van bot, bovendien hebben ze de reputatie dat ze agressief kunnen zijn en met één trap een mens kunnen doden. Om ze niet agressief te maken wordt 20 meter als veilige afstand aangehouden. Wij treffen alleen het jong (dat nog niet z'n blauwe kop en harde kam heeft) dat toch al zo'n 1,5 meter hoog is. De vader (die voedt de jongen op en moeders smeert 'm) moet vanaf een afstandje hebben toegekeken of we niet te dichtbij kwamen. Wij hebben 'm echter nooit gezien maar we krijgen hopelijk nog meer kansen.

Daarna gaat het vol gas weer via Cairns naar beneden en stoppen we uiteindelijk in Mission Beach. Dit keer langs suikerriet en bananenvelden en rijden we om 17.30 uur de campsite op. We staan direct aan de zee. Hier zien we voor het eerst de illustere Kukabuura die direct naast onze camper komt zitten. Eindelijk hebben we beeld bij de aanstekelijke lach die ons al langer dan een week achtervolgt.

Dinsdag 2 juni

Niets is zo lekker als wakker worden en dan het ruisen van de zee te horen. Opstaan kost dan ook geen enkele moeite en we zien de zon opkomen op het strand. Het ontbijt daarna naast het campertje met uitzicht op de zee is dan ook geen straf.

We verlaten de campsite en rijden nog even een rondje door de omgeving om cassowaries te spotten. Mission Beach staat namelijk bekend als cassowarie hot-spot. We zijn overal de waarschuwingsborden "pas op, overstekende cassowaries" maar het mag helaas niet zo zijn. Ze laten zich vandaag niet zien. We troosten ons met de gedachte dat we gisteren het jong volwassen "kuiken" (kuiken van 1,5 meter ahum..) zagen, en vervolgen onze weg op de Bruce Highway.

We rijden vandaag naar Townsville, waar we per boot de oversteek gaan maken naar Magnetic Island. We hebben daar contact gemaakt met Myra, die daar een bed&breakfast runt. Dit contact hebben we gelegd na een tip van Anja en Marcel (  u weet misschien nog? Die we in China hebben leren kennen?).

Echter voordat we daar aankomen stoppen we nog even voor een prachtig uitzicht bij Hinchinbrook. Een groep eilandjes vlak voor de kust waar ook nog eens een rivier uitmondt in zee. Een prachtig plaatje.

Rond 13.30 uur komen we aan in de haven van Townsville waar we onze camper parkeren en een klein rugzakje klaarmaken voor de trip naar Magnetic Island. Onze grote backpacks laten we in de camper achter.

De tocht naar Magnetic Island duurt ongeveer 20 minuten en als we aankomen staat Walt, de man van Myra, ons al op te wachten. In plaats van ons rechtstreeks naar de B&B te brengen, krijgen we eerst een kleine rondleiding over het eiland. Feitelijk is er maar één hoofdstraat van zo'n 10 km op het hele eiland en daarnaast verder een paar kleine zijstraten waar de bewoners van de verschillende baaien wonen.

Walt heeft vers gras meegenomen want we stoppen nog even om in een van de baaien de kleine rotswallaby's te voeren. De kleine grappige minikangaroe's eten het gras uit onze hand. Iets verderop brengt hij ons naar een locatie waarvan hij weet dat er koala's zitten en inderdaad in een aantal van de eucalyptus bomen in Horshoe Bay, zitten inderdaad een aantal koala's. We kunnen weer één van de typisch Australische dieren van ons lijstje schrappen.

Aangekomen bij de B&B staat Myra ons al op te wachten en krijgen we te horen dat we de auto gewoon kunnen gebruiken. Normaal staat er een Mini Moke (een soort buggy) klaar, alleen is deze niet in al te beste staat op het moment, dus moeten we het doen met de Honda CrV. Het is ons om het even. We hebben vervoer op het eiland en dat is het belangrijkste. Het huisje zelf is een schattig hutje op pootjes in de tropische tuin van Myra en Walt. Een klein paradijsje.

We maken ook gelijk gebruik van het aanbod en rijden een rondje over het eiland om alle baaitjes te bekijken. De gezelligste plek om de dag af te sluiten blijft toch Horseshoe Bay en op een van de terrasjes daar zien we tijdens het eten de zon in de zee zakken. Perfect.

Later zitten we nog lekker met een drankje op de veranda van ons hutje dat met z'n rug tegen de rand van het Magnetic Island National Park staat. Om ons huisje schuifelen Possums en Wallaby's, lachen de gekko's en krijsen allerlei soorten vogels. We wonen vannacht in een dierentuin.

Woensdag 3 juni

We slapen heerlijk in het superbed, ondanks een nacht vol geritsel buiten onze hut, lachende gekko's en possumvoetjes op het dak. Myra maakt een superontbijt voor ons klaar met toast, eitjes, avocado, spek, tomaten en ga zo maar door.

Met de maag goed gevuld pakken we de auto en rijden naar een van de wandelroutes. Naar horen zeggen zitten er op de route, die leidt naar het oude fort uit de 2e Wereldoorlog (de Japanners zijn er destijds ook in geslaagd om een aantal Australische kustplaatsen te bombarderen vandaar dit fort als afweer) ook regelmatig koala's. Ondanks dat het een aardige wandeling is zien we verder helemaal niets dan een paar mooie vergezichten. Net als we aan het laatste stuk, een stevige klim, willen beginnen treffen we Lara die ons direct al in het Nederlands aanspreekt. Ze zat gisteren bij ons op de boot en had al lang in de gaten waar we vandaan kwamen. Deze jonge studente reist alleen en is net 2 weken in Australië, na 6 maanden Nieuw Zeeland. Ze heeft ook nog maar een paar uur op het eiland en heeft nog geen Koala en in haar 2 weken Australië zelfs nog geen Kangaroe gezien.
We besluiten om met haar hetzelfde rondje te maken al dat Walt met ons deed.

We rijden naar Gregory Bay waar de rotswallaby's ons al staan op te wachten. Er ligt zelfs nog wat van het voer in de auto zodat Lara ook nog de wallaby's kan voeren. Ze is dolenthousiast. Als we even later dan ook nog in Horseshoe Bay, op de plek waar we gisteren waren, 2 in plaats van 1 Koala aantreffen is het feest compleet. We zetten haar daarna netjes af bij haar backpackers accomodatie. Het voelt alsof we reisleiders op Magnetic Island zijn.

Dan gaan we snel terug naar Myra's place om onze spullen te pakken. Walt brengt ons weer naar de veerboot en een half uur later staan we weer op het vasteland in Townsville waar we ons campertje weer oppikken. Snel gaan we weer onderweg, het is nog wel een stukkie naar Arlie Beach.

Tijdens de rit zien we het landschap langzaamaan weer veranderen in het outbacklandschap om in de kleine tussenliggende plaatsjes weer te veranderen in groene zones vol palmbomen. Het laatste stuk is weer weelderig groen met bergen.

Arlie Beach zelf is een soort van backbackers paradijs aan de kust. Overal backpackers en hippiecampertjes. Hier boeken we onze dagbesteding van morgen. Een dag tripje naar de Whitsunday Islands en onze eerste echte kennismaking met het Groot Barierrerif!