Tempeltoer

Zondag 12 mei 2019

Als we wakker worden geeft de thermometer al 39 graden aan. Dat beloofd wat. We hebben vandaag wat historische tempels te bezoeken en dat wordt een zweterige bende als de temperaturen om 7:30 al zo hoog zijn. Eerst maar een ontbijten op het terras van ons hotel, uiteraard tussen de ventilators.

Onze Tuktuk taxi komt precies op tijd en brengt ons naar het historische centrum dat op een eiland ligt. Hier stroomt ook weer de Chao Phraya die we ook al in Bangkok zagen. 

Ayutthaya werd in 1350 gesticht en in een tijdsbestek van 400 jaar de hoofdstad van Siam, het voormalige Thailand. Aan het begin van de 17e eeuw, was het een van de rijkste steden in Azië maar werd in 1767 grotendeels verwoest door het Birmese leger.

Tientallen oude tempels en tempelruïnes uit die tijden zijn er nog te zien en de stijl en sfeer van deze tempels doen erg denken aan wat we in 2017 bij Angkor Wat in Cambodja zagen. Wij bezoeken er vanwege de tijd (we zijn hier slechts vandaag op doorreis) en de hitte, slechts degenen die in de top 3 staan van mooiste tempels. 

Onze chauffeur brengt ons eerst naar de Wat Yai Chai Mongkhon.Deze tempel ligt het verst weg van het oude centrum maar is ook het best bewaard. Rijen met oude Boeddha beelden een liggende Bhoedda en de imposante centrale Stupa aangekleed met gele banieren en sjerpen, gecombineerd met de rode bloesems en het groen gras, maken dit meteen de kleurrijkste tempel.

Vervolgens gaan we naar de Wat Mahathat die voornamelijk bekend staat vanwege het meest gefotografeerde object van Ayattuya (en misschien wel van Thailand), namelijk het Bhoedda hoofd dat volledig door boomwortels is omgroeid. Niemand weet precies hoe het hoofd daar terechtkwam maar feit is dat het Birmese leger de tempel in 1767 verwoeste. Mogelijk lag het hoofd sinds die tijd op de grond en groeide de boom eromheen en tilde het een stukje op. Een andere theorie is (omdat het hoofd relatief ver van de hoofdtempel ligt) dat een dief/schatjager het hoofd tussen de wortels heeft verstop met de intentie het later weer op te halen, maar dat nooit heeft gedaan.

Als laatste bezoeken we de Wat Phra Si Sanphet. Deze tempel diende als Koninklijke tempel en rechtbank en was vergelijkbaar met het huidige Koninklijke paleis in Bangkok waar we dinsdag waren.

Inmiddels zijn we alweer drie uur onderweg en zijn we beide doordrenkt in zweet en zwaar oververhit. We vragen de Tuktuk bestuurder om ons weer naar ons hotel te brengen. Onderweg stoppen we nog even bij een andere liggende Bhoedda.

Na de lunch besluiten we niet veel meer te doen. We gaan liggen in de ligstoelen op het terras van ons hotel met twee ventilatoren op ons gericht. Hier dommelen we een beetje weg totdat rond 17:00 uur de eerste tropische onweersbui losbarst. Deze brengt gelukkig ook nog wat verkoeling met zich mee.

Rond een uurtje of 18:00 frissen we ons nog even op onder de douche waarna we ons met onze backpacks naar het station begeven waar we bij de restauratie wat eten en om 19:45 op de nachttrein naar Chiang Mai stappen. 

Onze bedjes in de 2e klasse zijn al gespreid....

Long time No see

Maandag 13 mei 2019

We hebben prima geslapen in de trein en om een uurtje of 6 komt men ons een ontbijtje brengen en worden onze bedden omgetoverd tot zitplekken zodat we lekker kunnen eten.

Om 7:35 stappen we uit in Chiang Mai regelen een taxi en laten ons afzetten bij ons hotel in de ommuurde oude binnenstad. Hier installeren we ons op ons gemakje.

Rond een uur of 14:00 gaan we naar de lobby beneden waar 10 minuten later Marco met zijn zoon aan onze tafel staat. Marco en ik zaten vroeger samen op de St. Jansschool in Enschede en we waren samen misdienaar in de St. Janskerk naast de school. We hebben elkaar ruim 25 jaar niet gezien. Marco woont met zijn vrouw en kinderen in Chiang Mai en hij zag via Facebook dat wij naar Thailand kwamen. Uiteraard kon een afspraak niet uitblijven.

In de lobby drinken we samen een aantal biertjes terwijl we (als een stel oude mannen) verhalen van vroeger ophalen. Super gezellig. 

Na een paar uurtjes pakken we samen een Songthaew naar Marco’s huis een behoorlijk stuk buiten het centrum. Hier ontmoeten we zijn vrouw, 2 dochters en ouders (die overigens ook hier wonen), die ik ook nog ken van vroeger. 

Vanaf hier lopen we met zijn allen naar een bruiloftsfeest van vrienden van Marco en omdat men wist dat wij kwamen, zijn we mede uitgenodigd.

Ondanks dat men ons niet kent worden we hartelijk ontvangen met een “Wai” (traditionele boeddhistische buiging met de handen voor de borst gevouwen. We krijgen een tafel toegewezen en sindsdien is onze tafel niet meer zonder drank geweest. Ook wordt onze tafel volgezet met allerlei Thaise gerechten en kunnen we deze bijvullen aan het buffet. We hebben een supergezellige avond, alhoewel we wel wat vraagteken zetten bij de keuze om sexy Gogo danseressen als entertainment in te zetten op een bruiloft...