No pain, No gain

Donderdag 10 mei

We worden wakker van het gesnater van de eentjes die al rond onze camper scharrelen. Charissa heeft ze gister zo verwend met oud brood dat ze waarschijnlijk denken dat er meer te halen is. Helaas wij trekken een nieuwe zak open en die gebruiken we lekker voor ons eigen ontbijt.

Na het ontbijt rijden we in een klein uurtje naar Wanaka waar we een knus koffiebarretje opzoeken om onze dag uit te stippelen. We beginnen met een uitgebreide fotostop bij de Wanaka tree. Waarschijnlijk een van de meest gefotografeerde bomen in Nieuw Zeeland. Deze eenzame fotogenieke wilg staat met zijn stam in Lake Wanaka en is in de loop der jaren uitgegroeid tot een kromme oude boom die met zijn takken het water raakt. Een must voor elke fotograaf en wij zijn dan ook niet de enige met statief en ND filter (handig voor lange sluitertijden). Heerlijk met de camera klooien aan het kabbelende water.

Tegen het middaguur komen we aan bij het Roy's Peak Track. Een wandeling van 16 km heen en terug naar een, volgens de berichten, een plek met een supermooi uitzicht. Wandeling blijkt een understatement. Het pad gaat de volledige 8 km steil omhoog en er zit geen vlak stuk tussen. Bij elke bocht stoppen we om op adem te komen en overwegen regelmatig om er mee te stoppen. Om en om moeten we de ander motiveren om niet op te geven, nemen we een aantal pauzes om energie d.m.v. Powerrepen, brood en bananen te tanken en tegen de tijd dat we de top in zicht hebben en onze benen als pudding aanvoelen, redden we het op eigenwijsheid.

Eenmaal boven overwint de euforie over onze prestatie en het fantastische uitzicht en zijn we de ontberingen alweer vergeten.

Na een 20 minuten boven beginnen we aan onze terugreis en al snel blijkt dat de weg naar beneden een minstens net zo grote beproeving als de klim is geweest. Door het continue afremmen en het ongelijke terrein, beginnen onze gewrichten (voor zover ze dat tijdens de klim al niet deden) heftig te protesteren. Al gauw doet alles pijn en lopen we tegen elkaar te klagen over alle pijntjes. Pijnlijke rug, knieën, heupen en enkels en onze camper in de verte beneden lijkt maar niet dichterbij te komen. Uiteindelijk komen we strompelend en trekkebenend beneden en met onze armen uitgezonderd, doet elke spier en gewricht pijn. We zijn 6,5 uur onderweg geweest.

We hijsen onszelf in de camper en besluiten de meest luxe kampeerplek in Wanaka op te zoeken. Vandaag hebben we op z'n minst stroom en warm water nodig. We liggen om 20:00 uur al gestrekt.....dat zal morgen wel lastig opstaan worden.

Vrijdag 11 mei 2018

Zoals verwacht kruipen we als 2 kreupele oudjes uit bed. De spierpijn heeft hard toegeslagen en ook onze gewrichten hebben niet zo'n zin om het spelletje mee te spelen vandaag. Dit moet een dagje herstellen worden.

Toch moet er een wasje gedaan worden en rijden we naar een wasserette in het centrum van Wanaka. Terwijl het wasje loopt kunnen wij nog even wat boodschappen doen en hangen daarna de was aan een waslijn door de camper.

Zo gaat het via de Haast Pass richting de Westkust. We maken er een relaxt ritje van en stoppen voor de lunch bij een leuk tentje in Makarora en maken een kleine (zeer) lichte wandeling bij de Blue Pools (vol met tegen de stroming in zwemmende forel) en een waterval waarvan de naam ons even ontschoten is. Verder gaat de rit langs meren, door regenwouden (en die heten zo met een reden merken we) en uiteraard mooie bergpassen.

Tegen de tijd dat we het dorp Haast bereiken heeft het niets meer met regen en regenwouden te maken maar stormt het gewoon en trekt er vanuit de Tasmaanse Zee (en dat schijnt hier regelmatig te gebeuren) een stormfront landinwaarts. De camper heeft het zwaar in de rukwinden en is moeilijk op de weg te houden. We besluiten dat, ondanks dat we vandaag graag wat verder waren gekomen, het veiliger is om nu een kampeerplek te zoeken en morgen verder te rijden