Go East

Zondag 13 mei 2018

We zijn iets later dan normaal vanmorgen. We hebben geen specifieke plannen behalve dat we wat kilometers moeten maken dus genieten we nog maar even van het uitzicht op de gletsjer die we vanuit onze camper hebben.

Rond 10:00 uur zetten we koers naar Hokitika en onderweg doet het regenwoud zijn naam weer eer aan. Als we rond het middaguur in Hokitika aankomen regent het dat het giet. Heel enthousiast om het aan het strand gelegen Hokitika te bekijken zijn we dan ook niet. We kiezen ervoor om dan maar in een gezellig uitziend café (met de toepasselijke naam "Stumpers" te gaan lunchen. Binnen is het een drukte van jewelste, het is Moederdag en complete families zitten er aan de lunch/brunch. Hier houden we het wel even vol.

Later die dag trekken we naar het oosten via de Arthur's Pass. Arthur's Pass is de hoogste bergpas en ligt in het gelijknamige nationale park. De rit is zowel qua bochtenwerk maar ook in hellingsgraad zeer uitdagend en de camper moet hard werken om ons veilig de pas over te brengen.

Nadat we het hoogste punt hebben gehad begint het weer wat op te klaren maar is ook meteen de omgeving totaal anders. De regenwouden hebben plaatsgemaakt voor sparrenbossen zoals wij die in onze Alpen kennen met daartussen vergeelde graslandschappen..

Voordat we onze kampeerplek opzoeken komen we nog langs castle hill, waar een aantal scène's uit Lord of the Rings zijn opgenomen. De rotsformaties ademen dan ook de mystiek die zo goed bij fantasiefilms passen. Het wat grauwe weer maakt die sfeer compleet. 

Hiervandaan is het nog een klein uurtje en stoppen we in Springfield waar we een kampeerplek opzoeken. Goedkoop en niets bijzonders. We hebben warm water en stroom. WiFi wordt lastig de komende dagen.

Maandag 14 mei 2018

We zijn er weer vroeg bij vanmorgen want het is weer een behoorlijke reisdag. Nog vóór 8.00 uur hebben we het hele protocol al weer gehad en zijn we onderweg.

We rijden vanuit Springfield nog zo'n 20 kilometer over the Arthur's Pass highway en buigen dan weer af naar het Zuiden. We hebben nog een aantal dingetjes aan de oostkant van die Nieuw Zeelandse Alpen die we graag willen zien. 

Een dik uur lang rijden we in dichte ochtendmist en zien weinig van het landschap om ons heen. Maar juist als we in de buurt komen van de locatie waar we onze 1e stop willen houden, heeft de zon voldoende kracht om deze laaghangende bewolking te verdrijven. Dit scheelt enorm bij het zoeken. 

We moeten een behoorlijk stuk van onze route af en duiken bij Mount Somers het achterland in. Hier begint het landschap drastisch te veranderen en rijden we ook ineens op gravel in plaats van asfalt. We zijn op het goede spoor.

Na zo'n 20 kilometer op gravel verschijnt daar ineens een enorme uitgestrekte ruige vallei met daar in een kleiner soort bergje. Dit bergje is Mount Sunday. Echter in de trilogie van "the Lord of the Rings" is dit Edoras de hoofdstad van het koninkrijk Rohan. In de films zie je boven op deze berg het stadje. Uiteraard heeft de filmcrew geen decorstukken laten staan maar hoe dan ook is het een fenomenale plek. https://m.youtube.com/watch?v=SLxeNktacYs .

We kunnen moeilijk afscheid nemen van Edoras maar gaan toch maar weer op pad en bouwen nog een tussenstop in in het plaatsje Geraldine waar blijkbaar een zeer goed koffietentje zit (Verde) waar we nog een cappuccino en een heerlijk stuk gebak nemen. In Fairlie slaan we onze boodschappen in en komen precies tijdens het gouden fotografie uurtje aan bij Lake Tekapo waar de historische Church of the Good Shepard staat. Hier blijven we tot na zonsondergang om het fotogenieke kerkje ook te zien bij een prachtige sterrenhemel. Dit is immers een van de beste plekken voor "stargazing" in de wereld.

Volgens onze info moet je hier ook ergens vlakbij op een gratis campsite kunnen kamperen maar we rijden een uur rond in absolute duisternis en kunnen niets vinden. We zijn niet de enige want onderweg treffen we nog een camper met 3 Braziliaanse meiden die dezelfde plek als wij zoeken. Uiteindelijk besluiten we in de middle of nowhere met twee campers een eigen kampeerplaatsje te bouwen. Dit is freedom camping zoals het bedoeld is.....Al is het wel heeeel erg donker en hebben we geen idee waar we staan.

Dinsdag 15 mei 2018

Als we wakker worden ziet onze duistere plek er al weer een stuk vriendelijker uit. Het blijkt een soort drooggevallen rivierbedding. We ontbijten en maken ons campertje klaar voor vertrek. Gauw nog even een briefje achter de ruitenwisser van de camper naast ons om de meiden een goede reis te wensen. Zij liggen nog op een oor.

Het wordt onze langste reisdag tot nu toe. We rijden van Lake Tekapo tot Kaikoura, zo'n 350 km. Het lijkt goed te doen maar gezien de wegen hier is duurt deze afstand zeker anderhalf keer langer dan bij ons. Of zoals de borden hier langs de kant van de weg zeggen, "NZ roads are different, allow extra time".

Toch maken we na zo'n 20 km al onze eerste stop. We herkennen het "Three Creeks Service Station" uit het reisprogramma "Drie op reis" met Floortje Dessing.

Het restaurantje met benzine station zou niet misstaan aan de Route 66 en staat vol oude auto's en andere items uit de jaren 50 en 60.

Na de afslag in Geraldine richting Christchurch is er eigenlijk weinig aan. De weg zelf had ook tussen Zwolle en Groningen kunnen liggen. De Alpen links van ons kunnen we niet zien door de zeikregen en verder zien we alleen maar weilanden. Ook Christchurch zelf kan ons niet bekoren. Allereerst de drukte en het zoeken naar een parkeerplek en ten tweede is de stad na de aardbeving zijn mooiste gebouwen verloren en is de stad nog steeds één grote bouwput. Bovendien helpt het weer ook niet echt mee. We houden het op een rondje door het centrum in de auto. Sorry Christchurch, het ligt aan ons...niet aan jou.

We besluiten maar om buiten Christchurch op onze route een leuk tentje op te zoeken om te lunchen.

Na de lunch veranderd de omgeving wederom en komen we aan in de wijngebieden. De omgeving is bergachtig en oogt een beetje mediterraan, links en rechts staan de wijnboerderijen. Vlak voordat we de kustplaats Kaikoura bereiken, klaart het weer ook nog eens op. We hebben genoeg gereden.

Onze kampeerplek is weer een cadeautje. We staan aan het water en kijken uit over de Stille Zuidzee. Bovendien kunnen we nog even lekker buiten zitten EN....liggen de zeeleeuwen gewoon in onze achtertuin. Even kijken of we vriendjes kunnen worden....