Abel Tasman National Park

Zondag 20 mei 2018

Om 8:30 uur staan we klaar bij de ingang van het Abel Tasman National Park. Er staat al een tractor met aanhanger, met daarop een watertaxi klaar. Om 8:50 uur mogen we instappen en gaat de boot op de aanhanger naar de baai van Marahau; en gaat het achterwaarts het water in totdat de boot loskomt van de aanhanger.

Allereerst gaan we van het park af om nog 3 andere mensen op te pikken in Kaikirikiri. Vervolgens stuurt de schipper ons langs Split Apple Rock, grote rots (appelvormig dus) dat is bezweken onder zijn eigen gewicht spontaan in tweeën is gespleten.

Vervolgens steken we schuin over naar Adèle Island en laveert de schipper ons langs de rotsen waar een kleine kolonie zeeleeuwen ligt. Deze kolonie bestaat voornamelijk uit moeders en pups. De vaders zijn blijkbaar allemaal in Kaikoura en een aantal van hen zagen wij dus eerder deze week. Deze mannetjes komen alleen hiernaartoe om de vrouwtjes zwanger te maken en verdwijnen dan weer.

Hierna doen we twee kleine strandjes aan waar verschillende mensen uitstappen. Voor een ieder begint hier een andere wandeling met verschillende afstand. We stappen op het 3e strand, genaamd Torrent Beach uit. Met ons stappen ook de semi gepensioneerde Texaanse bankier Joe en zijn dochter Maggie uit. Zij lopen dezelfde route als wij vandaag.

Nadat we ons netjes hebben voorgesteld beginnen we aan onze 2,5 uur durende wandeling met flinke hoogteverschillen,door het regenwoud, naar Bark Bay. Al gauw gaat het gesprek over reizen en stoppen we eigenlijk alleen met praten bij een aantal van de geweldige uitzichten en de grote hangbrug die over een grote rivier twee bergen met elkaar verbindt. De 2,5 uur vliegen dan ook om en voor dat we het weten komen we aan in Bark Bay, waar er alweer een watertaxi op ons wacht.

Deze watertaxi brengt ons naar Observation Beach, waar we afscheid nemen van Joe en Maggie. Voor ons ligt hier een tweepersoons kajak klaar en gaan we samen met gids Jeff en 2 andere koppels de wateren van Abel Tasman verkennen. Het is even wennen, zeker met een 2 persoons kajak waar je de slag op elkaar moet afstemmen (Jeff noemt het al gekscherend "the divorce kajak"). Maar na een minuut of 10 krijgen we de slag te pakken en beginnen we meteen al aan de grootste uitdaging van deze Kajak trip, de oversteek naar Adèle Island waar we een stuk open water met behoorlijk wat wind moeten oversteken. Hier kunnen we net iets dichterbij de zeeleeuwen komen dan eerder met de watertaxi.

De oversteek terug naar de strandjes , gaat met de wind in de rug en is een stuk makkelijker. De rest van de tocht varen we relaxed van baai naar baai en van strand naar strand. Dit terwijl Jeff ons van alles vertelt over de geschiedenis van het Nationale Park en dus ook over onze eigen Abel Janszoon Tasman. Zo kajakken we rustig weer terug naar Marahau waar onze trip vanmorgen begon. Weer een superactieve dag en dat voelen we vanavond dan ook weer in ons hele lijf....