Dream Mango Villa

Donderdag 25 mei

Een busje pikt ons na het ontbijt op om ons naar het busstation te brengen, waar we overstappen op een grotere, luxere bus. Om 9:30 laten we de bebouwde kom van Phnom Penh achter ons.

Wederom valt op hoe rustig hier het platteland is ten opzichte van Vietnam. In Vietnam was eigenlijk alles een dorp van lintbebouwing en waren dorpen van 20 km of langer normaal. In Cambodja hebben we kleine compacte dorpen met daartussen grote afstanden van weelderig groen, bestaande uit rijstvelden, lelievelden, palmplantages en diverse stukken wilde natuur en jungle.De reis tot aan Siem Reap duurt zo'n 6 uur, onderbroken door een lunchpauze en koffiepauze.

In Siep Reap worden we opgewacht door een Tuktuk chauffeur met een bordje "Welcome Charissa Nab" in z'n handen. We hebben mr. Lucky, onze tuktuk chauffeur  in Phnom Penh, Charissa's naam, aan deze man laten doorbellen. Op deze manier proberen beide vrienden over en weer elkaar een beetje te helpen, niet iedere Tuktuk rijder heeft namelijk garantie op een rit per dag. Zeker niet nu in het laagseizoen. Bovendien hebben wij graag een vaste chauffeur en is hij 3 dagen gegarandeerd van inkomen.

Met de Tuktuk komen we aan bij Dream Mango Villa, waar de Zwitserse eigenaar Harry ons al in zwembroek staat op te wachten. Een karakter als Harry hebben wij nog niet meegemaakt. Deze man is hilarisch. Tijdens het inschenken krijgen wij een glas bier en begint Harry hele verhalen en wil bovendien alles van ons weten. Daarna begint het pas. Telkens als er klanten "thuiskomen" stelt hij ze aan ons voor en biedt iedereen een glas bier aan. Ondertussen blijft hij onze glazen bijvullen (weigeren heeft geen zin). Dat bijvullen doet hij op de volgende wijze; op het moment dat hij ontdekt dat er een glas half leeg raak, begint hij te roepen "Kungkea (cungjè),Kungkea, we have an emergency". Vervolgens komt zijn trouwe medewerker Kungkea met een karaf vers getapt bier en begint de glazen bij te vullen. Dit gaat zo uren door.

Als om 19.00 onze Tuktuk chauffeur ons op komt halen om ons naar een restaurant te brengen, zijn we alleen op onze kamer geweest om onze tassen te droppen en stappen we ladderzat in de Tuktuk. Net zoals na het stappen is eigenlijk het enige wat werkt vet eten en frisdrank drinken. We pakken dan ook het eerste beste westerse restaurant en werken een gigantische burger met friet naar binnen. Daarna waggelen we nog even door wat souvenirshops maar de pap is echt op. Terug in het hotel is Harry nog steeds bezig en probeert ons wederom vol te gieten met bier. Dit keer kunnen we gelukkig pareren. We moet heul erg vroeg op morgen dus beter van niet.... 

Vrijdag 26 mei

De wekker gaat om 4:25. Erg vroeg maar vandaag gaan we een aantal tempelcomplexen bezoeken en de bekendste daarvan, Ankor Wat, willen we graag zien tijdens zonsopkomst. Om 4:45 zitten we dan ook alweer in onze Tuktuk. Er moeten eerst kaarten gekocht worden bij een soort van VVV.

Net voor zonsopkomst arriveren we aan het water met uitzicht op Ankor Wat. Angkor Wat is het grootste religieuze monument in de wereld.  Oorspronkelijk gebouwd als hindoetempel voor het Khmerrijk maar veranderde geleidelijk in een boeddhistisch complex. Angkor Wat betekend letterlijk "tempelstad" en daar is geen woord van gelogen. Het is werkelijk enorm.

Na de zonsopkomst zwerven nog zo'n 2 uur binnen in de complexen voordat we doorgaan naar Angkor Thom. Angkor Thom is een ommuurd gedeelte van wat ooit de stad Angkor was. Binnen deze muren staat ook de Bayon tempel met zijn 54 torens die elk 4 gezichten afbeelden. Hier binnen zwerven we ook weer geruime tijd rond en wanen ons in een film met Lara Croft. Alle plekken die we vandaag bezoeken komen namelijk ook daadwerkelijk voor in de film Tombraider.

Als laatste gaan we door naar Preah Kahn. Ook decor van Tombraider en dankzij de overwoekering van de jungle een prachtige mysterieuze plek. Dit wordt nog eens versterkt door de doolhofachtige indeling. Een dik uur lang klauteren we hier rond. Dan is het inmiddels 11:30 en zijn we qua uren al bijna een dag onderweg.  Bovendien zijn we gebroken door de enorme luchtvochtigheid. Vanaf 5 uur vanmorgen zijn onze t-shirts al zeiknat van het zweet en rollen de druppels dik van onze kop. We besluiten dan ook dat het mooi geweest is en liggen de rest van de middag lekker in ons zwembad.

Als we 's avonds de deur uit willen lopen om te pinnen is Harry met de check-in procedure van nieuwe gasten bezig en krijgen tijdens het voorbijlopen wederom een pul bier in de handen gedruk en uiteindelijk stappen we weer zwaar beneveld in de Tuktuk. Kungkea  gniffelend achterlatend.......